سوریه، عراق دوم می شود؟!

اگر کشورهای هم سو با دولت سوریه به انسجام فکری و عملیاتی برای خروج سوریه از بحران برسند بی تردید موفقیت از آن آنهاست و در غیر این صورت باید شاهد به وجود آمدن شرایطی مشابه شرایط کشور عراق و افغانستان به تمام ناامنی ها و بی ثباتی ها ، برای کشور سوریه باشیم.

فرآوری: ع. امانی -بخش سیاست تبیان

بحران چند ساله ی سوریه (یکی از با ثبات  ترین کشورهای جبهه مقاومت) به مهم ترین حادثه ی سال های اخیر تبدیل شده است. در واقع این بحران نه تنها سوریه که لبنان ، ایران، عراق و چند کشور دیگر را با خطراتی جدی روبرو کرده است. خطری که در صورت کوچک ترین غفلتی ، دامن گیر آنها نیز خواهد شد.

جمهوری اسلامی ایران

جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری است که از همان ابتدا به صورت رسمی و تمام قد در کنار مردم و ارتش و نظام سیاسی سوریه که مبتنی بر مشروعیت مردمی بود، قرار داشت. موضع رسمی ایران در بحران سوریه توقف درگیری نظامی و آغاز گفتگوهای سیاسی برای دستیابی به یک راه حل مورد توافق طرفین بوده است.

این شعار که بحران سوریه راه  حل نظامی ندارد از همان اوایل بحران توسط مسئولین سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران مطرح شد، امروز با گذشت نزدیک به 4 سال از درگیری ها و کشتار ده ها هزار نفر از مردم سوریه و مسلمانان فریب  خورده که از کشورهای مختلف برای کمک به معارضه سوریه می آمدند، جامعه جهانی به این نتیجه رسیده است که جنگ سوریه راه حل نظامی ندارد و طرفین می  بایست از طریق مذاکره و گفت وگو به توافق می  رسیدند.

ایلات متحده آمریکا

در این میان آمریکا سالیان سال خود را حاکم بلامنازع جهان می دانست و ادامه مقاومت در منطقه حساس غرب آسیا، موجودیت رژیم صهیونیستی را تهدید کرده و هژمونی قدرت آمریکا را بر هم زده بود. تحولات بیداری اسلامی در تونس ، مصر و لیبی بدون اطلاع و حتی پیش  بینی آمریکا اتفاق افتاد و فشار سنگینی به هیمنه آن ها وارد کرد. در میانه راه این کشور در صدد بهره برداری از برگه بیداری اسلامی بر ضد مقاومت برآمد و بحران سوریه را با همین هدف و در راستای نابودی مقاومت طراحی و اجرا نمود. 
آمریکایی ها و هم پیمانان اروپایی آن  معتقد بودند که اگر دومینوی براندازی دولت های دیکتاتور مانند تونس، مصر و لیبی در سوریه نیز محقق شود ، یکی از موانع اصلی طرح خاورمیانه جدید در منطقه از میان برداشته خواهد شد. طرح موسوم به "انقلاب سوریه" یک طرح کاملاً حساب  شده خارجی در راستای تضعیف مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی بود که توسط آمریکا و متحدان این کشور طراحی و اجرا شد.

چین و روسیه

از میان 5 کشور عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل که دارای حد وتو هستند، مواضع روسیه و چین همواره در حمایت از نظام سیاسی سوریه بوده است.

چینی ها به جز حضور در جلسات شورای امنیت و جلوگیری از تصویب قطعنامه ضد سوری حمایت خاصی از سوریه نکردند. روسیه نیز در ابتدا صرفاً به حمایت سیاسی از نظام سوریه می پرداخت، اما با روشن  تر شدن ابعاد پنهانی طرح غرب برای توسعه نفوذ امنیتی و تلاش برای قطع کردن بازوهای روسیه در منطقه ، کمک های لجستیک و نظامی روسیه به صورت جدی دنبال شده است. در حال حاضر تأمین بخش قابل توجهی از مهمات مورد نیاز ارتش سوریه توسط کشتی  های نظامی روسی در بندر لاذقیه صورت می  گیرد.

سید حسن نصر الله

سید حسن نصر الله : "حوادث منطقه را کامل بررسی کردیم و بعد تصمیم گرفتیم که به سوریه برویم ، کسی به ما دستور نداد و یا ما را ملزم به این کار نکرد و اینک قاطعانه می گوییم ؛ تنها در صورتی به لبنان باز می  گردیم که در سوریه پیروز شده باشیم."

نتیجه

بحث سوریه به عراق ، افغانستان و موارد دیگر شباهت دارد اما تفاوت آن این است که رخدادهای سوریه در زمانی واقع شده است که غربی ها شکست  در عراق و افغانستان را تجربه کرده اند. از یک طرف با تأخیر زیادی به مرحله نظامی رسیدند و از سوی دیگر نتوانستند به اجماع مورد نظر برسند. یعنی زمانی که آمریکا در شهریور ماه گزینه اقدام نظامی را در دستور کار قرار دادند ، حتی انگلیسی ها و فرانسه هم از آن استقبال نکردند.
تفاوت سوریه با بحران عراق در این بود که آمریکایی ها نتوانستند آن جبهه منسجم را تشکیل دهند و اساساً بحران سوریه پایانی بود بر اقدام نظامی غرب علیه کشورهای اسلامی و پایانی بر توان اجماع  سازی آن ها علیه کشورهای منطقه. در چنین شرایطی اگر کشورهای هم سو با دولت سوریه به انسجام فکری و عملیاتی برای خروج سوریه از بحران برسند بی تردید موفقیت از آن آنهاست و در غیر این صورت باید شاهد به وجود آمدن شرایطی مشابه شرایط کشور عراق و افغانستان به تمام ناامنی ها و بی ثباتی ها ، برای کشور سوریه باشیم.

منابع : مشرق نیوز / تابناک / اسلام تایمز